زمانی مردی تقاضا کرد که بهشت و جهنم را ببیند. وقتی به جهنم رسید از دیدن مردمی که دور میز ضیافت بزرگ

زمانی مردی تقاضا کرد که بهشت و جهنم را ببیند. وقتی به جهنم رسید از دیدن مردمی که دور میز ضیافت بزرگی نشسته بودند حیرت کرد. بهترین غذاها روی میز انباشته شده بود. چه جشنی! شاید جهنم آن قدر هم که می گفتند بد نبود. ولی وقتی به آنان که دور میز نشسته بودند از نزدیک نگاه کرد متوجه شد که با وجود آن همه غذا همه از گرسنگی رو به مرگند. می دانید به هر یک از آنان چوب های غذاخوریی به طول یک متر داده بودند! هیچ راهی وجود نداشت که با این چوب ها بتوانند غذا را به دهانشان ببرند. هیچ کس حتی یک لقمه نخورده بود. واقعا که چنین نزدیک به غذا نشستن و ناتوانی در خوردن حتی یک لقمه جهنمی بود. سپس مرد به بهشت رفت تا زندگی را در آنجا ببیند. در نهایت تعجب دید که مردمی درست با همان وضعیت دور میز ضیافت نشسته اند. به هر نفر هم چوب های غذاخوری یک متری داده بودند! ولی درآنجا همه با شادمانی مشغول صرف غذاهای لذیذ بودند. ساکنان بهشت از چوب های بلند برای غذا دادن به یکدیگر استفاده 77 می کردند.